13.06.2017

Dagmara Oszkiewicz Obserwatorium Astronomiczne UAM, Poznan

Inner Main Belt V-type asteroids as tracers of early planetesimals

STRESZCZENIE Planetesimals were the first large, solid bodies that formed in the Solar System four billion years ago. Solar System formation and evolution theories imply the presence of multiple (from about 50 to 100) different, differentiated (into distinct geological layers: core, mantle and crust) planetesimals in the early stages of the Solar System formation. It is thought that planetesimals that were larger then around 200 km in diameter went though thermal differentiation. They were heated and melted, creating distinct geological layers (iron core, silicate mantle and crust). They were then collisionaly disrupted during later stages of Solar System evolution. The disrupted fragments of those bodies can be found in the current Main Asteroid Belt and in the meteorite collections today. In particular V-type asteroids and HED meteorites are identified as parts of crusts and mantles of thermally evolved planetesimals. Several of the HED meteorites (for example Bunburra Rockhole, Ibitra, Pasamonte, PCA 91007, NWA 011, A-881394, and others) show oxygen isotope ratios suggesting that they must have originated in at least five distinct bodies. Iron meteorites (parts of cores of differentiated planetesimals) show even grater diversity indicating even up to 100 distinct bodies. Despite the overwhelming meteoritic evidence, the amount of differentiated asteroids (fragments of differentiated planetesimals) observed today does not match the meteoritic evidence and the multiple differentiated planetesimals theories. This is known as the "missing mantle" problem. In this talk I will investigate one of the possible evolutionary scenarios of the differentiated planetesimals evolution and its implications to the current Main Asteroid Belt. I will show the first results and identification of the diverse mantle material in the inner Main Belt and its implications to the formation location of the differentiated planetesimals.

O PRELEGENCIE Dr Dagmara Oszkiewicz ukończyła studia astronomiczne na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w 2007 roku. Tematyka Jej pracy magisterskiej dotyczyła dynamiki konstelacji satelitarnych. W okresie studiów odbyła też studia na Uniwersytecie Umea (Szwecja) w ramach programu Socrates Erasmus. W latach 2007-2012 była doktorantką na Uniwersytecie w Helsinkach. Jej dysertacja doktorska związana była z badaniem własności fizycznych i dynamicznych planetoid. W ramach doktoratu opracowała m.in. metodę obliczania orbit, która jest obecnie wykorzystywana w tzw. short-term procesing pipeline astrometrycznej misji Europejskiej Agencji Kosmicznej - Gaia. W tym okresie odbyła również roczny staż przed-doktorski w Lowell Observatory (USA), półroczny staż obserwacyjny na Wyspach Kanaryjskich (Nordic Optical Telescope) oraz 4-miesięczny staż badawczy w Obserwatorium Paryskim (Institut de Mecanique Celeste et Calcul des Ephemerides). W latach 2012-2015 pracowała w Obserwatorium Astronomicznym UAM w Poznaniu w ramach grantu przyznanego przez Narodowe Centrum Nauki szukając zróżnicowanych rodzin planetoid. Po kolejnym stażu po-doktorskim (2016-2017) w Lowell Observatory (USA), na stałe wróciła do Poznania. Obecnie jej badania skupiają się wokół zróżnicowanych planetozymali oraz właściwości fizycznych i dynamicznych planetoid. Planetoida numer (16406) nazwana jest Oszkiewicz.